Pogrzeb

„Albowiem jestem tego pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani potęgi niebieskie, ani teraźniejszość, ani przyszłość, ani moce, ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym”.

Rz 8, 38-39

Kościół towarzyszy wyznawcom Chrystusa podczas całej ich drogi życia. Towarzyszenie to realizuje się nie tylko w chwilach dobrych i radosnych, ale wręcz przede wszystkim w doświadczeniach trudnych i bolesnych, które ciężko jest nieść o własnych siłach. Z pewnością takimi są właśnie doświadczanie przemijania i śmierci bliskich osób. Duszpasterskim wyzwaniem jest towarzyszenie rodzinie, przygotowanie jej duchowo na odejście i w końcu prowadzenie ostatniej drogi zmarłego, która akcentuje przywiązanie do obietnicy życia wiecznego w myśl słów Apostoła Narodów: „Albowiem jestem tego pewien, że ani śmierć, ani życie (…) nie może nas odłączyć od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym”. Z czasem Słowo Boże przywraca do zburzonego śmiercią życia spokój i pogodzenie się z perspektywą utraty najbliższych. Dlatego, jeżeli taka jest wola rodziny, duszpasterska troska nie ustaje po pogrzebie, ale prowadzi dalej do umocnienia przez Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym.

Podczas rozmowy z duchownym przed pogrzebem ustalane są szczegóły ceremonii. Członkowie rodziny mogą podczas pogrzebu podzielić się swoimi wspomnieniami o zmarłym. Taką chęć powinni zasygnalizować duchownemu wraz z informacją, kogo zmarły pozostawił. Do kancelarii parafialnej, musi zostać dostarczona kopia Aktu Zgonu celem wypisania dokumentów kościelnych. Podczas rozmowy ustalana jest również data i godzina pogrzebu. W kwestii innych formalności rodzina powinna kontaktować się z zakładem pogrzebowym oraz administracją cmentarza.