Komunia domowa

„Jego Boska moc obdarowała nas wszystkim, co jest potrzebne do życia i pobożności”

2 P 1,3

Przeżywanie kryzysu od zawsze wpisane było w drogę ludzkiego życia. W Psalmie 23 psalmista wyznaje: „choćbym nawet szedł ciemną doliną, zła się nie ulęknę”. Ciemną doliną może być dla człowieka choroba, samotność, wyjątkowo ciężkie zdarzenie losowe czy umieranie. W każdym takim przypadku potrzebne jest umocnienie Bożym Słowem i pokrzepienie obecnością Chrystusa w Sakramencie. Nie zawsze można jednak przyjść do kościoła, aby uczestniczyć w społeczności przystępujących do Stołu Pańskiego. W takich przypadkach duchowny przyjeżdża z Komunią do wskazanego domu. Stwarza się wówczas przestrzeń dla rozmowy duszpasterskiej, której zakończeniem może być domowe nabożeństwo z Komunią Świętą, w którym może uczestniczyć również reszta domowników. Podobne spotkanie może odbyć się w szpitalu lub domu opieki, wszędzie tam, gdzie człowiek przechodzi przez „ciemną dolinę” życia.

Należy pamiętać, że tzw. Komunia domowa nie powinna być traktowana jako rodzaj "ostatniego namaszczenia" lub ostatniego spotkania z duchownym przed śmiercią. Sakrament Komunii Świętej został ustanowiony przez Pana Jezusa jako pokarm życia i środek łaski, który wzmacnia wiarę chrześcijańską i w cudowny sposób zespala wierzących z Ukrzyżowanym i Zmartwychwstałym Chrystusem. Jest ona więc pomocą w wydostaniu się z kryzysu i pójścia dalej wyznaczoną i pobłogosławioną przez Boga drogą.